Op weg naar mijn atelier reed ik via het Kanaal. Vlakbij de brug zat een man op leeftijd, turend naar het water en trekkend aan zijn zware shagje. Ik parkeerde mijn auto zodat ik hem goed kon observeren, zijn kop in me op kon nemen. Het was weer zo’n moment van: ‘nu kom Op weg naar mijn atelier reed ik via het Kanaal. Vlakbij de brug zat een man op leeftijd, turend naar het water en trekkend aan zijn zware shagje. Ik parkeerde mijn auto zodat ik hem goed kon observeren, zijn kop in me op kon nemen. Het was weer zo’n moment van: ‘nu komt er iets moois voorbij’. Je weet het, voelt het en moet dan meteen handelen. Er was een onzichtbaar lijntje naar die man. Frappant is dat hij me niet heeft gezien, terwijl we toch verbonden waren. Bizar. Hij zit onverstoorbaar in het stadsrumoer in zijn wereld, even verderop zit ik in de mijne. Fantastisch toch als je erover nadenkt. Zijn houding en gegroefd gezicht toonden geen gemakkelijk leven. Gelijk een oude eik had de man een geribbelde, doorleefde bast.

t er iets moois voorbij’. Je weet het, voelt het en moet dan meteen handelen. Er was een onzichtbaar lijntje naar die man. Frappant is dat hij me niet heeft gezien, terwijl we toch verbonden waren. Bizar. Hij zit onverstoorbaar in het stadsrumoer in zijn wereld, even verderop zit ik in de mijne. Fantastisch toch als je erover nadenkt. Zijn houding en gegroefd gezicht toonden geen gemakkelijk leven. Gelijk een oude eik had de man een geribbelde, doorleefde bast.