Zaterdagavond, thuis in de keuken zit mijn zus Marida zich op te maken. Als kereltje van tien geniet ik van dit moment. Transistorradiootje aan, Mantano in de asbak, opmaakspulletjes op tafel. Voor mij is dit een belofte, een kijkje in de wereld van de jongvolwassenen en het spannende uitgaan. Mensen ontmoeten en dingen meemaken ’s nachts. Ik kijk ernaar uit om dat ook te gaan doen. Ondertussen transformeert mijn zus van een gewone zus in een vamp. Deze momenten hebben ertoe bijgedragen dat ik vrouwen als soort heerlijke wezens vind. Na vele jaren stappen is uitgaan nog steeds iets wat ik fijn vind. Je weet nooit wat er gebeurt die avond en wie je tegenkomt.