Ik groeide op in Eindhoven tijdens de jaren van de wederopbouw. Als kind bracht ik vanwege mijn astma, heel wat uren alleen in bed door. Stapels National Geographics las ik. Zo leerde ik Engels en zag ik de hele wereld: van Papoea Nieuw-Guinea tot Afrika, de mensen, hun kleding, sieraden en aardewerk. Het heeft ongetwijfeld mijn gevoel voor kleuren en vormen beïnvloed. Net als de uitstapjes met mijn vader naar musea en oude gebouwen. Ik genoot ervan en het wakkerde mijn gevoel voor architectuur en schoonheid aan. Terwijl leeftijdgenootjes buiten aan het voetballen waren, liep ik bij mooi weer naar Galerie Willy Schoots aan de Willemstraat in Eindhoven om me daar te vergapen aan werk van Karel Appel, Constant en Corneille. Ik leerde van deze periode in mijn leven dat onze aarde uit verschillende werelden bestaat, er zijn veel andere werelden en inzichten. Dat heeft mij ongetwijfeld de man gemaakt die ik nu ben: als mens en kunstenaar ben ik iemand van het midden. Polariseren, choqueren is niet my cup of tea.
Daarom werk ik graag samen om tot iets moois te komen: met inwoners, ontwikkelaars, aannemers, gemeenten en bedrijven. Tegelijkertijd ben ik erop uit om te prikkelen, ik waak ervoor dat het ‘grijs’ wordt. Ik vind het van belang dat een beeld gedragen wordt én dat het mensen weet te raken.
Mijn beelden zijn (gedeeltelijk) herkenbaar, je ziet wat het is terwijl het toch een zekere abstractie heeft. Ik werk met vormen uit de architectuur én met menselijke vormen, vaak zijn dat benen.
